บทที่ 139

วันรุ่งขึ้น

เมื่อเสิ่นอวิ๋นอู้ตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเวลาแปดโมงเช้าของวันถัดไปแล้ว

เธอมองเพดานสีขาวโพลนและสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี แล้วสัมผัสได้ถึงเตียงใหญ่นุ่มสบายที่อยู่ใต้ร่าง

ในที่สุดเธอก็มั่นใจได้ว่าตัวเองอยู่บนเตียงใหญ่ในบ้านของเธอ

หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง เสิ่นอวิ๋นอู้ก็เอามือกุมศีรษะเบา...